مذهب توجیه‌گر
دوشنبه, ۲۷ خرداد ۱۳۸۷، ۰۱:۵۰ ق.ظ
در میان دولت‌های جمهوری اسلامی، نبوده است دولتی که از مذهب استفاده‌ی ابزاری برای پیشبرد اهداف و سلایق خود نکرده باشد.
البته واضح است که دولت‌ها حق دارند از همه‌ی ظرفیت‌ها، برای افزایش محبوبیت و به دست آوردن رضایت مردم استفاده کنند؛ و به نظر من کار لازمی هم هست؛ اما آن‌چه تاکنون بیشتر از همه شاهد آن بوده‌ایم، استفاده‌ی ابزاری غیرمنصفانه از مذهب و ملیت‌گرایی و مفاهیم این‌چنینی بوده است.
استفاده‌ی غیرمنصفانه و فراوان دولت نهم و شخص دکتر احمدینژاد، از مذهب، انقلاب اسلامی، امام خمینی و رهبر انقلاب به گونه‌ای است که نمی‌توان به هیچ‌وجه آن را منصفانه و به‌حق دانست. در موارد فراوانی دیده شده است که رفتار دولت نهم و سخنان شخص دکتر احمدینژاد کاملا مغایر با مفاهیمی است که خود را پیرو آن می‌داند.
آخرین نوشته‌ی وبلاگ دکتر احمدینژاد، شاهد خوبی است برای اثبات این نظریه که این دولت حاضر است برای افزایش مقبولیت سیاسی خود، دست به هر نوع استفاده‌ی ابزاری از هر چیزی بزند. همان‌گونه که حاضر است برای جلوگیری از کاهش محبوبیت اجتماعی خود، هر منتقدی را از صحنه‌ی مبارزه حذف کند.
معتقدم اشاره‌ی دولت و هر کدام از زیرمجموعه‌های آن به حمایت -مثلا- شخص رهبری از دولت، نشانه‌ی صریح ضعف دولت است. دولت نباید آن قدر ضعیف و محتاج حمایت باشد که دم به دم نیازمند به میان کشیدن شرح حمایت‌های رهبر از دولت باشد.
اصولا دولت نهم ثابت کرده است آن چنان ضعیف است که حتی نمی‌تواند از خودش دفاع کند.
مهم ترین وجه خدمت گذاری دکتر احمدینژاد و تکیه‌گاه مدیریتی‌شان در زمان شهرداری تهران، کار خوب بود؛ و آن هم با این توجیه که کار خوب مطمئنا خودش را نشان خواهد داد؛ اما همینآقای احمدینژاد در دولت به جایی رسیده است که نیازمند به رخ کشیدن حمایت‌های رهبری و حذف کردن تک تک کسانی است که حرفی برای گفتن دارند.
مذهب دولت نهم، چیزی است برای توجیه کردن؛ باید آتش زد مذهبی که نقش توجیه‌گر سیاست‌مداران اشتباه‌کار را دارد، مذهب باید پیش‌برنده باشد. مذهب دولت احمدینژاد تنها توجیه کننده است.
البته واضح است که دولت‌ها حق دارند از همه‌ی ظرفیت‌ها، برای افزایش محبوبیت و به دست آوردن رضایت مردم استفاده کنند؛ و به نظر من کار لازمی هم هست؛ اما آن‌چه تاکنون بیشتر از همه شاهد آن بوده‌ایم، استفاده‌ی ابزاری غیرمنصفانه از مذهب و ملیت‌گرایی و مفاهیم این‌چنینی بوده است.
استفاده‌ی غیرمنصفانه و فراوان دولت نهم و شخص دکتر احمدینژاد، از مذهب، انقلاب اسلامی، امام خمینی و رهبر انقلاب به گونه‌ای است که نمی‌توان به هیچ‌وجه آن را منصفانه و به‌حق دانست. در موارد فراوانی دیده شده است که رفتار دولت نهم و سخنان شخص دکتر احمدینژاد کاملا مغایر با مفاهیمی است که خود را پیرو آن می‌داند.
آخرین نوشته‌ی وبلاگ دکتر احمدینژاد، شاهد خوبی است برای اثبات این نظریه که این دولت حاضر است برای افزایش مقبولیت سیاسی خود، دست به هر نوع استفاده‌ی ابزاری از هر چیزی بزند. همان‌گونه که حاضر است برای جلوگیری از کاهش محبوبیت اجتماعی خود، هر منتقدی را از صحنه‌ی مبارزه حذف کند.
معتقدم اشاره‌ی دولت و هر کدام از زیرمجموعه‌های آن به حمایت -مثلا- شخص رهبری از دولت، نشانه‌ی صریح ضعف دولت است. دولت نباید آن قدر ضعیف و محتاج حمایت باشد که دم به دم نیازمند به میان کشیدن شرح حمایت‌های رهبر از دولت باشد.
اصولا دولت نهم ثابت کرده است آن چنان ضعیف است که حتی نمی‌تواند از خودش دفاع کند.
مهم ترین وجه خدمت گذاری دکتر احمدینژاد و تکیه‌گاه مدیریتی‌شان در زمان شهرداری تهران، کار خوب بود؛ و آن هم با این توجیه که کار خوب مطمئنا خودش را نشان خواهد داد؛ اما همینآقای احمدینژاد در دولت به جایی رسیده است که نیازمند به رخ کشیدن حمایت‌های رهبری و حذف کردن تک تک کسانی است که حرفی برای گفتن دارند.
مذهب دولت نهم، چیزی است برای توجیه کردن؛ باید آتش زد مذهبی که نقش توجیه‌گر سیاست‌مداران اشتباه‌کار را دارد، مذهب باید پیش‌برنده باشد. مذهب دولت احمدینژاد تنها توجیه کننده است.
