یوغور باش بابا یه خرده

یک عمر تمرین کردیم که ریز بنویسیم. همهٔ حواسمان را جمع کردیم که هر کلمه‌ای را به جا و درست استفاده کنیم. شوخی نمی‌کنم. استعاری هم حرف نمی‌زنم. حتی حواسم بود که اگر می‌خواهم خطی هم زیر یک کلمه یا جمله بکشم، حتی به اندازهٔ یک نقطه هم از آن کلمه‌ها جلو نزند.

حالا اینها را چرا می‌گویم؟ می‌خواهم چند صفحه را علامت بزنم که آقای فلانی تایپ کند. آقای فلانی می‌گوید این علامت‌ها رو بزرگتر بزنی اسراف نمی‌شه‌ها. البته حرف بدی نمی‌زند. بیچاره چشم‌هایش هم خوب کار نمی‌کند. اما کاش این همه سال برای زدن علامت‌های یوغورتر تمرین کرده بودم.

الان خودت فهمیدی چی نوشتی؟

پنج‌شنبه 29 مهر 89