مطالعه اجباری

چند روز پیش بعد از ماه‌ها تازه نشسته‌ام یکی یکی ویژه‌نامه‌های نوروزی نشریه‌ها و روزنامه‌ها، و چند شمارهٔ دیر رسیدهٔ نشریه راه را ورق زده‌ام و هر کدام را که احساس کردم هنوز هم به درد خوردن و یاد گرفتن می‌خورند از نشریه کنده‌ام و کنار گذاشته‌ام.

از پریروز تازه نشسته‌ام می‌خوانم‌شان. از بعضی از ویژه‌نامه‌ها مثل جوان تنها چند برگی مانده و از بعضی دیگر مانند بهار(همونی که بچه‌های اعتماد زحمتشُ کشیدن و به اسم بهار منتشر شد)، اصل مجلد مانده و صفحه‌های به دردنخورش مانند ورزشی‌ها را کنده‌ام و دور ریخته‌ام.

دیروز داشتم صفحه‌هایی که از ویژه‌نامه مثلث و راه کنده بودم را می‌خواندم. گفتگوهایی با عماد افروغ، غلامحسین ابراهیمی دینانی، و چند تای دیگر که اسمشان را یادم رفته ولی خیلی عالی بودند. یعنی تا نوروز بعدی تموم‌شون می‌کنم؟ :D